Dom

Działy Grabowieckie

Pas wzniesień na Wyżynie Lubelskiej ciągnący się ze wschodu na zachód od Hrubieszowa po Izbicę. Dominuje krajobraz wyżynny jednak miejscami liczne wypietrzenia nadające krajobrazowi charakterstyczny "bieszczadzki" klimat. W okolicach Skierbieszowa i Grabowca najwspanialsze widoki (szczególnie pomiędzy Dębowcem a Udryczami, w okolicach wsi Zalesie). W lasach bardzo liczne debry. Do kategorii obiektów Domek letniskowy zalicza się także Dom w Hutkach.

Głazy

Najciekawsze głazy polodowcowe można zobaczyć na Roztoczu w okolicy Werchraty (Diabelskie Kamienie), Stanisławowa (góra Kamień), a także Tomaszowa Lubelskiego (rezerwat "Piekiełko").
Warto również zobaczyć głazy w tajemniczej Świątyni Słońca Dom to obiekt znajdujący się w Hutkach.

Grzęda Sokalska

Region naturalny na pograniczu Polski i Ukrainy, południowo-zachodnia część Wyżyny Zachodniowołyńskiej. Powierzchnia (w granicach Polski) 722 km2. Równoleżnikowy pas wzniesień, położony pomiędzy Kotliną Pobuża na południu a Kotliną Hrubieszowską na północy, przecięty jest dolinami Huczwy i Bugu. Maksymalna wysokość do 260 m n.p.m. Występuje gruba pokrywa lessowa, na której wytworzyły się żyzne gleby typu czarnoziemów - region stanowi krainę rolniczą. Główne miejscowości: Sokal nad Bugiem (w Ukrainie), Łaszczów nad Tanwią. Dom to dobre miejsce na spędzenie czasu w lesie.

Kamieniołomy

Kamieniołomy na Roztoczu występują głównie w okolicy Józefowa. Największy ich kompleks znajduje się na południu od tej miejscowości, na skraju lasów Puszczy Solskiej.
Inny, w okolicach Nowego Brusna (Roztocze Wschodnie), na stoku góry Brusno. W lubelskim odnajdziesz to, czego potrzebujesz do udanego wypoczynku.

Klimat Roztocza

Położenie Roztocza na pograniczu Europy Zachodniej i Wschodniej oraz jego wzniesienie ponad otaczające obszary znajduje swe odbicie w cechach klimatu. ścierają się tu - podobnie jak w całej Polsce - wpływy oceaniczne i kontynentalne, te drugie jednak przeważają. Zima i lato są stosunkowo długie (ponad 100 dni), bardzo krótkie natomiast pory przejściowe - przedwiośnie i przedzimie. Zachmurzenie w skali kraju jest małe, duże natomiast nasłonecznienie. Zwłaszcza w lecie suma godzin, gdy świeci słońce nie przesłonięte chmurami, osiąga duże wartości (ok.48%). Od sąsiednich obszarów odróżnia się Roztocze niższymi temperaturami powietrza i większymi opadami (ponad 650 mm). W okresie zimy utrzymuje się tu stosunkowo długo (ponad 85 dni) pokrywa śnieżna, chociaż - podobnie jak w całym kraju - wpływy oceaniczne powodują występowanie nawet długotrwałych odwilży. Urozmaicona rzeźba powierzchni terenu jest przyczyną silnego zróżnicowania warunków mikroklimatycznych. Dzięki dość znacznym opadom Roztocze obfituje w wodę. Jednakże budowa geologiczna sprawia, że mało jest wód powierzchniowych. Przepuszczalne podłoże ułatwia wodzie opadowej przenikanie w głąb, toteż w wielu miejscach woda podziemna występuje na dużych głębokościach, ponad 50, a nawet ponad 100 m. Naturalne wpływy wód podziemnych koncentrują się głównie w dolinach rzecznych. Spotkać tam można wydajne źródła, położone najczęściej pod zboczami dolin. źródła stanowiły niegdyś podstawę zaopatrzenia w wodę wielu wsi, a i dziś są tyko wykorzystywane przez ludność. Roztocze to świetne miejsce na wakacje. Zatrzymaj się w Dom w Hutkach.

Najwyższe wzniesienia

Najwyższe wzniesienie Wyżyny Lubelskiej znajduje się w pobliżu wsi Dębowiec - 313 m n.p.m., 10 kilometrów na północ od Zamościa. Najwyższe wzniesienie Roztocza to Wielki Dział - 390 m. n.p.m. (po stronie polskiej). W okolicach Lwowa Roztocze wypiętrza się do wysokości 414 m n.p.m. Na Roztoczu czekają na Ciebie ciekawe i przytulne Domki Letniskowe.

Ostańce

Charakterystyczne dla Roztocza elementy rzeźby terenu. Najwyższe wzniesienie Roztocza Środkowego - Wapielnia (386 m. n.p.m.), oraz na Roztoczu Wschodnim: Krągły Goraj (389 m. n.p.m.), Długi Goraj (392 m. n.p.m.), Wielki Dział (391 m. n.p.m.) i 5 innych. Domki Letniskowe to jedne z wielu miejsc do spania, które znajdziesz w Hutkach.

Płaskowyż Tarnogrodzki

Płaskowyż Tarnogrodzki to kraina geograficzna leżąca na południe od Roztocza, granicząca bezpośrednio z Równiną Puszczańską. Płaskowyż kształtują rozległe pofałdowane wysoczyzny wyniesione do 220-260 m n.p.m. Pomiędzy wysoczyznami pojawiają się obniżenia oraz płytkie doliny rzek, największą z nich jest Równina Lubaczówki. Monotonną rzeźbę terenu urozmaicają piaszczyste wały i pagóry pochodzenia wydmowego. Należą do nich wydmy paraboliczne: Wilcza Góra (230 m), Smerecka Góra (229 m) i inne. Do większych rzek zaliczyć można Lubaczówkę, Wirową i Tanew. Zbiorowisko wodne uzupełniają duże kompleksy stawów powstałych w miejscach dawnych bagien i mokradeł. Województwo lubelskie posiada wiele obiektów w lesie.

Punkty widokowe

Wśród roztoczanskich wzgórz można znaleźć wiele malowniczych punktów widokowych. Wśród nich najbardziej znana to Bukowa Góra koło Zwierzyńca, choć koniecznie trzeba także wspomnieć o Białej Górze koło Tomaszowa Lubelskiego, Chełmowej Górze koło Krasnobrodu, czy o grodzisku Sąsiadka koło Radecznicy i Teniatyska (gmina Horyniec) Dom jest położony na Roztoczu w lesie.

Puszcza Solska

Teren pomiędzy Roztoczem a Płaskowyżem Tarnogrodzkim. Na południowej krawędzi Roztocza liczne przełomy rzek Tanew, Sopot zwane szumami. Wschodni fragment Puszczy od 1988 roku jest Parkiem Krajobrazowym Puszczy Solskiej. Dominuje w niej sosna (bory sosnowe) a także występują : buk, brzoza, dąb, klon i osika.

Rośliny chronione na Roztoczu

Barwinek pospolity, gnieźnik leśny, powojnik prosty, rosiczka okrągłolistna, rosiczka pośrednia, widłak trofowy, widłak wroniec.

Roztoczański Park Narodowy

Tereny dawnego zwierzyńca Zamoyskich zostały w 1974 roku objęte całkowita ochroną. Dyrekcja Parku znajduje się w Zwierzyńcu. Symbolem Parku jest tarpan - konik biłgorajski. Więcej o Parku dowiesz się z: Roztoczański Park Narodowy -warto zobaczyć.

Roztocze

Słowo "Roztocze" wywodzi się najprawdopodobniej z jego funkcji wododziałowej, określanej w miejscowej gwarze jako "roztocz", "roztoka". Inni sugerują powiązanie tej nazwy z pięknymi, szerokimi "roztaczającymi się" wokoło krajobrazami. Roztocze to także porozcinany, "roztoczony", pożłobiony teren. Nazwa ta po raz pierwszy zaistniała pod koniec XIX wieku w pracach geografów galijskich. W wydanym w 1881 roku "Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych Krajów Słowiańskich" określono Roztocze jako pasmo wzgórz "łączące się nad kotliną lwowską wyniosłym upłazem z zachodnim stokiem Gołogór. Pasmo to zaczynające się w okolicy Zamarstynowa i Kleparowa pod Lwowem ciągnie się na wysokości około 379 m. ku płn. - zach. do Magierowa, a stamtąd dalej w równej prawie odległości od Bugu i Sanu na Potyliczę, Werchratę i Bełżec. Tworzy ono dział wodny Bugu i Sanu. Główny grzbiet Roztocza ma postać wydłużonej a wąskiej wyżyny, nad która wznoszą się odosobnione garby. Ku wsch. odrywają się od głównego pasma tylko dwie dłuższe, niskie ciekliny i posuwają za biegiem Pełwi i Jaryczówki aż po Zadworze i Milatyn. Od góry Haraj nad Żółkwią dalej ku płn. odrzyna się już wschodni blok Roztocza stromej, a poprzedzielany jest w wielu miejscach głębokimi dolinami i parowami o bokach skalistych i o dnie zasypanym wielkimi złomami piaskowca. Pochyłość zachodnia jest o wiele łagodniejsza, rozgałęzia się szeroko piaszczystymi i lesistymi pagórkami, które sięgają aż do samego brzegu Sanu."

Roztocze jest dobrze wyodrębnionym regionem geograficznym, jednym z najciekawszych w Europie Środkowo-Wschodniej. Jest to wal wyżynny o wyraźnie zaznaczonych krawędziach, szerokości 15-20 km, ciągnący się z pn. zachodu na pd. wschód od Kraśnika do Lwowa, w poprzek granicy polsko-ukraińskiej. Całkowita długość Roztocza wynosi ok. 180 km, z czego po stronie polskiej znajduje się ok. 110 km. Wzgórza na Roztoczu osiągają wysokość od 300 m n.p.m pod Kraśnikiem do 414 m n.p.m. w okolicach Lwowa. Zbocza wzgórz porozcinane są przez liczne wąwozy oraz doliny rzek i strumieni, tworzących miejscami malownicze wodospady i bystrza na progach skalnych. Znaczna cześć Roztocza porastają lasy, m.in. cenne zespoły lasów bukowo-jodłowych. Na obrzeżach Roztocza znajduje się także wiele cennych zabytków, w tym zespoły zabytkowe o randze europejskiej, takie jak Zamość oraz Żółkiew i Lwów po stronie ukraińskiej.

Roztocze Południowe

Najdalej na wschód wysunięta część polskiego Roztocza. W krajobrazie dominują spłaszczone pagórki porośnięte lasem. Dominują bory sosnowe, w głębokich jarach rośnie buczyna karpacka. Najwyższe wzniesienie to Wielki Dział - 390 m. n.p.m. (po stronie polskiej).

Roztocze Środkowe

Roztocze Tomaszowskie, region naturalny we wschodniej Polsce, część Roztocza, położona pomiędzy Szczebrzeszynem a Bełżcem. Powierzchnia 1251 km2. Obszar zbudowany z mioceńskich piaskowców i wapieni wznosi się do 387 m n.p.m. (Wapielnia). Krajobraz urozmaicają nawiązujące do mniej odpornych warstw doliny górnych odcinków Wieprza, Sołokiji i Tanwi, na tej ostatniej rzece występuje kaskada kilku wodospadów (rezerwat Szum). Region jest silnie zalesiony (Puszcza Solska).

Roztocze Zachodnie

Szeroka dolina Wieprza między Zwierzyńcem a Szczebrzeszynem oddziela dwie części Roztocza o odmiennych cechach krajobrazu. Część zachodnia, gdzie na podłożu mezozoicznych skał wapiennych zalega gruba warstwa lessu, odznacza się bardzo urozmaiconą rzeźbą. Wody opadowe wyżłobiły tu gęstą sieć wąwozów, długich, wąskich, stromościennych. W powstaniu ich dużą rolę odegrał człowiek. Wycinając lasy, aby móc rolniczo wykorzystać żyzne gleby, przyspieszał procesy erozyjne. Wiele parowów wytworzyło się na liniach dróg prowadzących ze wsi do pól. Tereny zniszczone erozją i pozostawione odłogiem, znów pokrywały się roślinnością krzaczastą i drzewiastą. Dziś w krajobrazie Roztocza Zachodniego charakterystyczna jest mozaika pól i lasów, stwarzająca w bogato rzeźbionym terenie piękne efekty widokowe. Najbardziej malowniczy teren lessowy stanowi roztocze zwane Szczeberzeszyńskim lub Gorajeckim, objęte dolinami Wieprza i Gorajca. Ponad szerokie, płaskie dna obu dolin, wzdłuż których ciągną się wsie niemal nieprzerwanym łańcuchem, wznosi się gęsto pocięty wąwozami wał o wysokościach względnych ponad 100 m, cel interesujących wycieczek.

Rzeki Roztocza

Rzek na Roztoczu jest niewiele. Główna rzeka - Wieprz, bierze początek w Jeziorze Wieprzowym poza granicami Roztocza, a na jego teren wpływa w okolicach Krasnobrodu. Aż do Zwierzyńca płynie doliną stosunkowo wąską, która nawet w rozszerzeniach nie osiąga 1 km. Jest ona wcięta na głębokość 50 - 70 m w stosunku do wierzchowin. W Krasnobrodzie dolinę Wieprza wykorzystano do budowy stawów i zbiornika kąpielowego. Poniżej Krasnobrodu jej dno porastają bujne laki, na wiosnę zalewane przez rzekę. W Zwierzyńcu dolina zmienia kierunek na północny i rozszerza się, osiągając 1,5 - 2 km. Tu uchodzi do Wieprza mały strumień Świerszcz, zwany też Świnką, odwadniający Dolinę Zwierzyniecką. Jego wody zasilają kompleks stawów "Echo", a w centrum Zwierzyńca staw wokół kościoła. W Dolinie Zwierzynieckiej, z rozległych bagien bierze również początek strumień Szum, który prowadzi swe wody do Tanwi, a wraz z nią do Sanu. Tanew zbiera wody niemal z całego zachodniego skłonu Roztocza Środkowego. Dopływy jej: Szum z Niepryszką, a także dalej na południowym - wschodzie Sopot i Jeleń, jak i górna Tanew, przecinają strefę krawędziową Roztocza. Doliny ich odznaczają się tu wielką malowniczością; mają charakter przełomów o stromych zboczach. W dnach potoków odsłaniają się skały podłoża, na których rzeczki tworzą efektowne szypoty. Forma dolin związana jest z młodością tektoniczną strefy krawędziowej, która nadal podlega ruchom wznoszącym. W odpływie dużą rolę odgrywa zasilani podziemne, czego konsekwencją są niski temperatury wód rzecznych w lecie i słabe ich zamarzanie w zimie. Wody podziemne i powierzchniowe Roztocza zachowały do dziś niemal naturalny skład chemiczny. Tylko Wieprz poniżej Zwierzyńca jest w nieznacznym stopniu zanieczyszczony ściekami fabrycznymi.

Wąwozy

Najpiękniejszy roztoczański kompleks wąwozów rozciąga się pomiędzy Szczebrzeszynem a Kawęczynkiem. Nosi on nazwę "Piekiełka", ponieważ "piekielnie łatwo tam zabłądzić". Dużo wąwozów wąwozów na odcinku pomiędzy Szewnią Dolną i Lasowcami.

Wodospady

Małe wodospady zwane tu są szumami, szypotami, sopotami, lub porohami. Ich historia sięga trzeciorzędu. Wtedy to nastąpiło wydźwignięcie wyżynnego obszaru Roztocza, przy jednoczesnym opadnięciu Kotliny Sandomierskiej. Na granicy obu krain, powstała w tym czasie linia spękań tektonicznych w postaci skalnych uskoków i to są właśnie dzisiejsze szumy, ubarwiające dna malowniczych dolin Jelenia, Sopotu i Szumu w krawędziowej części Roztocza.

Wyżyna Lubelska

Niezmiernie ciekawe usytuowanie Lubelszczyzny na mapie regionów Polski jest wynikiem połączenia granic zarówno politycznych, geograficznych jak i klimatycznych. Region środkowowschodni - Lubelszczyzna położony jest w dorzeczu Wisły (od zachodu), Bugu (od strony północnej i wschodniej) oraz Sanu i Tanwi (od południa). Teren ten obejmuje siódmą część kraju. Nizina Południowopodlaska oraz Polesie Podlaskie to dwa obszary nizinne ograniczone widłami Wisły i dolnego biegu rzeki Bug. Na tej granicy dochodzi do styku odmiennych klimatów kształtowanych przez Niż Środkowopolski i Niż Zachodniorosyjski. Południową granicę nizinnej części regionu wyznacza linia biegnąca od Puław przez Łęczną do Horodła. Na obecny obszar administracyjny województwa lubelskiego składają się krainy o wybitnie zróżnicowanych cechach środowiska przyrodniczego. Wyżyna Lubelska stanowi główny trzon Lubelszczyzny. Od północy, południa i wschodu ograniczona jest wyraźnymi krawędziami, granicę zachodnią zaś stanowi dolina Wisły. Obszar Wyżyny Lubelskiej jest zróżnicowany pod względem wysokości. Łagodne garby wznoszą się od 180 - 300 m n.p.m.. Najwyższy punk znajduje się w pobliżu wsi Dębowiec - 313 m n.p.m., na północ od Zamościa. Zróżnicowanie geologiczne podłoża wyróżnia 9 mezoregionów Lubelszczyzny: Małopolski Przełom Wisły (między Zawichostem a Puławami), Płaskowyż Nałęczowski (między Wisłą a Bystrzycą), Równina Bełżycka (między Nałęczowem a Chodlem), Kotlina Chodelska, Wzniesienie Urzędowskie, Płaskowyż Świdnicki, Wyniosłość Giełczewska, Działy Grabowieckie, Padół Zamojski.

Zwierzęta chronione na Roztoczu

Ryś, wilk, łasica, gronostaj, wydra oraz ptaki" bączek, bocian czarny, muchołówka białoszyja, orlik krzykliwy, orzełek włochaty, puchacz, puszczyk uralski, siniak, pszczołojad. Z owadów: nadobnica alpejska, modliszka, świerszcz szary, siodlarka samotna. Z gadów: zaskroniec, jaszczurka zwinka oraz padalec.

źródło: www.roztocze.net

- LUBLIN - HISTORIA STOLICY REGIONU -

starówka z lotu ptakaLublin ma stary rodowód, sięgający przełomu VI-VII wieku. Prawa miejskie uzyskał w 1317 roku. Nadał mu je Władysław Łokietek. Wielokrotnie w czasie najazdów niszczone miasto, w czasach Kazimierza Wielkiego otoczone zostało murami obronnymi. Do grodu położonego na handlowym szlaku rusko - litewskim, prowadziły dwie bramy - od wschodu Brama Grodzka i od zachodu - Brama Krakowska. Średniowieczna obronna Brama Krakowska zachował się do dziś. Istnieje także wielokrotnie przebudowywana Brama Grodzka. W krajobrazie malowniczo położonego Wzgórza Staromiejskiego, czytelny jest przebieg dawnych murów miejskich.
Lublin odegrał ważną rolę w dziejach unii polsko - litewskich. Za Jagiellonów miał miejsce także największy rozkwit miasta. W roku 1418 gotycką kaplicę p.w. Trójcy Świętej, usytuowano na Wzgórzu Zamkowym, na polecenie króla Władysława Jagiełły pokryto freskami rusko-bizantyńskimi. Kaplica należy dziś do najcenniejszych zabytków Lublina.
Brama KrakowskaNa Zamku Lubelskim będącym obecnie siedzibą Muzeum Lubelskiego podpisana została w roku 1569 Unia Lubelska. W murach XIX budowli wybudowanej na miejscu słynnej z Unii poprzedniczki, w galerii malarstwa oglądać można min. Obraz Jana Matejki prezentujący to ważne wydarzenie.
Godne obejrzenia jest lubelskie Stare Miasto. W obrębie dawnych murów miejskich zachowało się wiele zabytkowych budowli. Interesujące jest także usytuowanie ulic i rynku, którego kształt wyznaczył obszar otoczonego murami wzgórza. Do najcenniejszych obiektów zabytkowych należą: Kościół Dominikanów, usytuowany w środku rynku dawny ratusz - po przebudowie budynek powołanego 1578 roku Trybunału Koronnego, najwyższej instytucji sądowniczej dla szlachty Małopolski. Okres rozkwitu miasta zahamował "potop szwedzki" i siedemnastowieczne wojny. Dalsze przerwanie ciągłości rozwoju gospodarczego i kulturalnego przyniosły zabory: austriacki i rosyjski. Lublin nie przestał jednak pełnić funkcji ważnego ośrodka Królestwa Polskiego i stolicy regionu. W XIX wieku powstało wiele zachowanych do dziś budowli. Znaczący rozwój kulturalny miasta przyniósł przełom XIX i XX wieku, rewolucja 1905 roku i odzyskanie niepodległości w roku 1918. Powstały zakłady przemysłowe, budynki użyteczności publicznej, instytucje i stowarzyszenia. Do znanych szeroko w świecie należały min.: Lubelska Fabryka Wag, Lubelska Wytwórnia Samolotów.
deptak w LublinieOdzyskanie niepodległości przyniosło ze sobą utworzenie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Kres rozwoju miasta w okresie niepodległości przyniosła II Wojna Światowa. Zniszczeniu uległo wiele cennych zabytków Lublina. Śmierć poniosła znacząca liczba mieszkańców. W bezpośrednim sąsiedztwie miasta hitlerowcy utworzyli obóz koncentracyjny Majdanek.
Po II Wojnie Światowej nastąpił rozwój terytorialny i wzrost liczby mieszańców. Powstały nowe wyższe uczelnie (UMCS, WSI - obecnie Politechnika Lubelska, WSR - obecnie Akademia Rolnicza, AM). Wśród nowych dzielnic miasta na uwagę zasługuje Miasteczko Uniwersyteckie.
Obecnie Lublin jest ważnym ośrodkiem przemysłowym, naukowym i kulturalnym. Do kategorii obiektów Domek letniskowy zalicza się także Dom w Hutkach.

- POŁOŻENIE -

dolina WisłyW środkowo-wschodniej Polsce, przy granicy państwowej od wschodu z Białorusią i Ukrainą, w sąsiedztwie woj. podkarpackiego, świętokrzyskiego, mazowieckiego i podlaskiego (na odcinku kilku kilometrów).
Województwo lubelskie obejmuje obszar położony w międzyrzeczu Wisły i Bugu. Wym. rzeki są naturalnymi granicami od zachodu i na przeważającym odcinku od wschodu. Dom to obiekt znajdujący się w Hutkach.

Wyjątkiem jest obszar gminy Janowiec, znajdujący się na zachód od koryta Wisły. Północna granica przebiega przez Małe Mazowsze, Ziemię Łukowską, Płd. Podlasie, fragmentem Pn. Krzny, osiągając najdalej na północ wysunięty punkt w okolicy Gnojna gm. Konstantynów - przy Podlaskim Przełomie Bugu. Południowa granica biegnie na płd. od Annopola k. ujścia Sanny do Wisły, płd. podnóżem Wyżyny Lubelskiej, następnie Kotliną Sandomierską na płd. od Janowa Lubelskiego i Taronogrodu, fragmentem Tanwi na Roztoczu Południowym, gdzie dociera do granicy z Ukrainą k. Hrebennego. Dom to dobre miejsce na spędzenie czasu w lesie.

- OPIS KRAJOZNAWCZY -

Środkowe i płd.-wsch. obszary województwa zajmuje Wyżyna Lubelska. Zbudowana jest ze skał okresu kredowego: wapieni, opok krzemionkowych, gez, margli i kredy piszącej. Różnice odpornościowe wym. skał przyczyniły się do wytworzenia urozmaiconej rzeźby, którą tworzą: ostańce, pagóry, płaskowyże, obniżenia bezodpływowe, doliny - w tym przełomowe.
W miejscach pokrytych grubszą warstwą (15-20 m) lessu, np. na Płaskowyżu Nałęczowskim, powstała gęsta sieć wąwozów. Średnia wysokość Wyżyny - 200-220 m.npm. w części zachodniej, 220-240 m.npm. w części południowo-wschodniej.
Od wschodu do Wyżyny Lubelskiej przylega Wyżyna Wołyńska, a od płd. wsch. wał Roztocza, który rozciąga się od okolic Kraśnika do Hrebennego, a poza granicą Polski - do Lwowa, wykazując różnorodny typ krajobrazu: w części zachodniej - lessowy, w środkowej - wapienno-piaszczysty, we wschodniej - ostańcowy, o kulminacjach do 390 m.npm. Roztocze opada ku Kotlinie Sandomierskiej tektoniczną krawędzią, której maksymalna wysokość wynosi 80 m (koło Frampola). W granicach województwa znajduje się tylko fragment Kotliny, obejmujący dorzecze środkowej Tanwi i dolnej Sanny. Na piaszczystym, często zwydmionym terenie Kotliny rozprzestrzeniły się Lasy Janowskie i Puszcza Solska.
Na północ od pasa wyżyn rozciągają się nizinne i przeważnie równinne krainy: Małego Mazowsza (w dorzeczu dolnego Wieprza), Polesia Lubelskiego i Południowego Podlasia. Deniwelacje są tu rzędu 10-20 m, przeciętne wysokości 150-170 m npm. W podłożu występują osady wodno-lodowcowe: piaski, żwiry, mułki oraz obszary ba-gienno-torfowiskowe, np. Krowie Bagno koło Urszulina. Urozmaiceniem krajobrazu są moreny, wydmy, przełomowy odcinek Bugu oraz obszerne kompleksy leśne. W lubelskim odnajdziesz to, czego potrzebujesz do udanego wypoczynku.

Wśród krain geograficznych niższego rzędu najatrakcyjniejszymi są następujące krainy:

a) Na Wyżynie Lubelskiej
o Płaskowyż Nałęczowski, pomiędzy Lublinem a doliną Wisły, z lessową rzeźbą, m.in. gęstą siecią wąwozów
o Małopolski Przełom Wisły, od Annopola do Puław, o deniwelacjach do 100 m
o Działy Grabowieckie, koło Skierbieszowa i Wojsła-wic; liczne wąwozy, jary, parowy, wzniesienia do 311 m npm. - kulminacja Wyżyny Lubelskiej Roztocze to świetne miejsce na wakacje. Zatrzymaj się w Dom w Hutkach.

b) Na Wyżynie Wołyńskiej
o Pagóry Chełmskie, z ostańcami wapiennymi i obniżeniami w podłożu marglowym, z Chełmskimi Podziemiami Kredowymi
o Pobuże, pomiędzy Hrebennem a Hrubieszowem, z urozmaiconą rzeźbą, lasami, cerkwiami greckokatolickimi i prawosławnymi Na Roztoczu czekają na Ciebie ciekawe i przytulne Domki Letniskowe.

c) Na Roztoczu
o Roztocze Środkowe, ze wzgórzami wapiennymi, w części krawędziowej, przy granicy z Równiną Biłgorajską, wodospadami, lasami jodłowymi i bukowymi oraz Roz-toczańskim Parkiem Narodowym.
o Roztocze Wschodnie położone na południe od Bełżca z najwyższym wzgórzem Krągły Goraj, skamieniałymi drzewami oraz tajemniczymi bunkrami z lat 1940-41 tzw. linii Mołotowa. Domki Letniskowe to jedne z wielu miejsc do spania, które znajdziesz w Hutkach.

d) Na Polesiu Lubelskim
o Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie; 68 jezior od 1 ha do 284 ha (Uściwierz) i głębokości do 39 m (Piaseczno), z Poleskim Parkiem Narodowym
o Garb Włodawski. wzniesienia morenowe z pięknym kompleksem Lasów Włodawskich i Sosnowickich. Województwo lubelskie posiada wiele obiektów w lesie.

e) Na Południowym Podlasiu
o Podlaski Przełom Bugu, między Terespolem a Gnoj-nem (i Drohiczynem - poza granicami województwa) Dom jest położony na Roztoczu w lesie.

f) Na Małym Mazowszu
o Dolina Dolnego Wieprza, od Kocka do ujścia Wisły w Dęblinie, naturalny bieg rzeki, dolina do 4 km szerokości, miejscami wyniesione brzegi, starorzecza, wydmy, Lasy Puławskie

g) W Kotlinie Sandomierskiej
o Równina Puszczańska, w międzyrzeczu Sanny i Sanu, z Lasami Janowskimi, wieloma jeziorkami śródleśnymi, wydmami.

- KRAINY GEOGRAFICZNE -

Wyżyna LubelskaWyżyna Lubelska zajmuje środkowe i płd.-wsch. obszary województwa. Zbudowana jest ze skał okresu kredowego: wapieni, opok krzemionkowych, gezów, margli i kredy piszącej. Niektóre z mniej odpornych skał musiały w końcu ulec niszczycielskim siłom natury, dzięki czemu na Wyżynie Lubelskiej jest tak bardzo urozmaicona rzeźba terenu. Tworzą ją: ostańce, pagóry, płaskowyże, obniżenia bezodpływowe i doliny rzeczne.
W miejscach pokrytych grubszą warstwą (15-20 m) lessu, np. na Płaskowyżu Nałęczowskim, powstała gęsta sieć pięknych wąwozów.
Średnia wysokość Wyżyny wynosi 200-220 m. npm. w części zachodniej i 220-240 m.npm. w części południowo-wschodniej.
Najatrakcyjniejsze krainy:
Płaskowyż Nałęczowski, który rozciąga się pomiędzy Lublinem a doliną Wisły. Podziwiać tu można wspaniałe lessowe wąwozy. Jest do doskonałe miejsce na piesze i rowerowe wycieczki.
Małopolski Przełom Wisły, który rozciąga się od Annopola do Puław, o deniwelacjach do 100 m.
Działy Grabowieckie znajdują się w okolicach Skierbieszowa i Wojsławic. Występują tu liczne jary, parowy i wzniesienia do 311 m npm.
Roztocze Roztocze rozciąga się od okolic Kraśnika do Hrebennego, a poza granicą Polski - do Lwowa. Występuje tu różnorodny typ krajobrazu: w części zachodniej -lessowy, w środkowej - wapienno-piaszczysty, o kulminacjach do 390 m. npm. Roztocze opada ku Kotlinie Sandomierskiej krawędzią o podłożu tektonicznym, której aksymalna wysokość wynosi 80 m (koło Frampola).
Najatrakcyjniejsze krainy:
Roztocze Środkowe, ze wzniesieniami wapiennymi, wodospadami, tzw. szumami, lasamimieszanymi i iglastymi, Roztoczańskim Parkiem Narodowym.
Roztocze Wschodnie ze skamieniałymi drzewami, tajemniczymi bunkrami z okresu drugiej wojny światowej.Wyżyna Zachodniowołyńska
Najatrakcyjniejsze krainy:
Pagóry Chełmskie, z ostańcami wapiennymi i obniżeniami marglowymi, z Chełmskimi Podziemiami Kredowymi.
Pobuże, rozciąga się pomiędzy Hrebennem a Hrubieszowem. Rzeźba terenu jest bardzo urozmaicona. Na tym obszarze podziwiać można cerkwie grekokatolickie i prawosławne.Nizina Południowopodlaska
Najatrakcyjniejsze krainy:
Podlaski Przełom Bugu to piękne miejsce znajdujące się na Południowym Podlasiu, między Terespolem a Gnojnem (i Drohiczynem - poza granicami województwa).Polesie Lubelskie
Najatrakcyjniejsze krainy:
Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie to miejsce szczególnie letniego wypoczynku. Znajduje się tu 68 jezior. Najgłębszym zbiornikiem jest Piaseczno - 39 m. Na Polesiu Lubelskim znajduje się Poleski Park Narodowy.
Garb Włodawski to wzniesienia morenowe z pięknym kompleksem Lasów Włodawskich i Sosnowickich.Kotlina Sandomierska
W granicach województwa znajduje się tylko fragment Kotliny Sandomierskiej, obejmujący dorzecze środkowej Tanwi i dolnej Sanny. Na piaszczystym, często wydmowym terenie znajdują się Lasy Janowskie i Puszcza Solska.
Najatrakcyjniejsze krainy:
Równina Puszczańska, w międzyrzeczu Sanny i Sanu, z Lasami Janowskimi, wieloma jeziorkami śródleśnymi i wydmami.Małe Mazowsze to nizinne i równinne krainy, rozciągające się na północ od pasa wyżyn (w dorzeczu dolnego Wieprza), Polesia Lubelskiego i Południowego Podlasia. Deniwelacje terenu są tu rzędu 10-20 m, przeciętne wysokości 150-170 m npm. W podłożu występują osady wodno-lodowcowe: piaski, żwiry, mułki oraz obszary bagienno-torfowiskowe, np. Krowie Bagno koło Urszulina. Krajobraz urozmaicają moreny, wydmy, przełomowy odcinek Bugu oraz obszerne kompleksy leśne.
Najatrakcyjniejsze krainy:
Dolina Dolnego Wieprza, od Kocka do ujścia Wisły w Dęblinie. Rzeka płynie tu swoim naturalnym korytem. Dolina ma do 4 km szerokości. Miejscami brzegi są wyniesione. Licznie występują tu starorzecza i wydmy. Wokół roztaczają się Lasy Puławskie.

źródło: www.turystyka.lubelskie.pl